aankomst in 'het dorp'

Eindelijk is het dan zover. Gisteren zijn we van Zuid Korea, met de handbike poeg samen naar china afgereisd. De laatste 2 dagen waren we alleen in het hotel met de handbike ploeg, alle andere ploegen waren al vertrokken en hadden we al uitgezwaaid, nu waren wij eindelijk aan de beurt.

We waren al vroeg op omdat we om 8.00 uur met de bus naar seoel zouden vertrekken, dit is een rit van ongeveer 2,5 a 3 uur. rond 7 uur zaten we allemaal aan het ontbijt en hadden we de koffers en materialen al ingepakt bij de deur staan. De bagage ging met een vrachtwagentje voor ons uit en wij gingen met een bus.
Op het vliegveld liep alles erg makkelijk en snel, zodoende hadden we tijd over om nog even wat te eten voordat we in het vliegtuig stapten. Dat het snel gaat is bijzonder omdat mijn boogkoffer meestal helemaal uitgepakt moet worden omdat ze niet van buitenaf kunnen zien wat erin zit (en ik het natuurlijk nooit vertel maar benoem als sports equipment, anders ben je altijd de klos met uitpakken). Ook bij de handbikers is dit het geval en die dozen met fietsen zijn verschrikkelijk groot.

Maargoed, we zaten op tijd in het vliegtuig, hebben 1,5 uur gevlogen naar China en vanaf dat moment was het echt een gekkenhuis!! Ik hoop dat het enigszins te begrijpen is als je onderstaande leest want ik denk zelf dat het niet/ nauwelijks over te brengen is op een ander ZO GROOTS!

Vanaf het vliegtuig zelf werden we opgewacht door 2 'poppetjes' (zo zijn wij inmiddels de chineze vrijwilligers gaan noemen die hier rondlopen, want ze zijn echt overal en je merkt haast niet wanneer de 1 wegloopt en de ander het overneemt) alles verliep volgens Chineze perfectie, het leek allemaal wel gechoreografeerd, zo netjes verliep alles.
In no time was onze bagage in een vrachtwagentje gepakt en zaten we zelf in een gekoelde bus, waar vers koud water was om te drinken.
Langs de hele route, van ongeveer 20 minuten, hingen aan iedere lantaarnpaal banners, er was zelfs bewegwijzering naar het IPC paralympisch dorp!!

In het dorp (nou ja, meer BIJ het dorp) aangekomen, werden we uit de bus geloodsd en vriendelijk maar dwingend naar de security gedreven, samen met al onze bagage. Eenmaal door de security (dit zijn detectorpoortjes voor ons en rontgen voor de bagage) konden we alles weer op een nieuw vrachtwagentje laden dat naar ons appartement reed - ik probeer in de loop van de week nog wel een keer een mail rond te sturen waarin in de omvang van 'het dorp' probeer uit te leggen.

Via zo'n zelfde route moet je vanaf het dorp naar alle sportplaatsen. Dit kan met een bus die over het terrein een route rijdt of ook lopend of met een fiets. iedere 5 minuten stopt er wel ergens een bus, als je duidelijk genoeg zwaait hoef je niet eens naar een bushalte te lopen maar stopt die gewoon voor je neus, binnen het dorp dan hé. Zodra je bij de grote bushalte overstapt en door de security gaat, naar de stad of je sportplaats dan houdt de communicatie meteen op. er spreekt niet/ nauwelijks iemand engels of enige andere taal, Dit betekent dat je ook haast nergens kunt komen.

Alles bij elkaar gerekend is het nu al (op de tweede dag) een gigantisch evenement, groter dan groots opgezet en nauwkeurig gechoreografeerd, tot en met de beveiliging aan toe en de schoonmakers, lijkt iedereen precies te weten waar hij/zij moet zijn op welk moment en wat te doen. bv de schoonmakers en plantsoen verzorgers, zij hebben het lelijkste baantje en pak en DUS allemaal een smiley button op hun jasje, om maar gezellig en leuk over te komen.

Ik zou hier nog uren over kunnen schrijven en doorgaan maar dan gaat dit bericht nooit weg en hebben jullie nog steeds niets te lezen. het volgend bericht zal gaan over het dorp en over de opening in het holland house. misschien morgen, anders overmorgen.